แรกพบ

..... เรื่องของเรื่องคือนอนไม่หลับ แล้วไม่รู้จะทำอะไร แต่ก็ดีกว่านอนนิ่งๆแล้วคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย
อยากเขียน อยากบันทึก ความทรงจำเกี่ยวกับเหตุการณ์ในชีวิต ของตัวเราเอง
ปกติเวลาผมเขียนอะไรเป็นเรื่องเป็นราว ก็มักจะ พยายาม ใช้ภาษาให้มันสละสลวย
แล้วกว่า 90% ที่เขียนออกมา ก็มักจะไม่ได้เรื่องเท่าไหร่ บางทีเขียนเสร็จก็ว่าดีแล้วนะ
แต่พอไม่นาน กลับมาอ่านอีกก็รู้สึกว่า นี่กูเขียนเหรอวะ ห่วยแตก! จากนั้น ก็ ลบทิ้งสิครับ

เลยมาคราวนี้อยากเขียนแบบว่าเราพูดคุยกับตัวเอง สำนวนธรรมดาๆ คิดอะไรก็เขียน
ถึงไม่คิดก็จะเขียน ถ้ามันอยาก ... ก็ ... ลองดูกันซักตั้งวะ

อ้อ! บันทึกไว้เตือนความจำว่า รู้จัก Blogger.com จากที่ใดที่หนึ่ง ในโลกอินเตอร์เน็ต
แต่จำไม่ได้แล้วว่าจากไหน ไม่มีจุดอ้างอิง ... แล้วนี่กูจะเตือนความจำทำไมวะ ... ห่าเอ๊ย!
แต่ลองใช้ดูแล้ว ... ก็ชอบนะ ง่ายๆดี ไม่ต้องแต่งไรมาก ให้มันวุ่นวาย

พอแระ